ismetler gider ismetler kalır

bir kapı kapanır, başka bir pencere açılır... ya da öyle bir şey - max caulfield

ölümlü yaşamaya hergünkü çağrı

The Wolven Storm

smoke - moddi

Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.

        Evet bu yüzden, yorgunluğumu anlatamıyorum kimseye Olric. Yakınmalarımda ince bir alay görüyorlar. Bu inceliği bana yakıştıranlar tabii cahil insanlar. Ötekilerle artık görüşmüyorum. Darıldım onlara. Onlar bu dargınlığımın farkında değil tabii. Kapıdan çıkıp gidince hemen unutuluyorum. Bir de benimle uğraşacak vakitleri yok. Çünkü uğraşmaya değmiyorum. Ben de darıldım onlara işte. Yolda, onlardan birini görünce, sıkılarak gülümsüyorum. İçimden geçenleri saklamak istiyorum. Onların içinden ne geçtiğini anlayamıyorum; yüzlerinden belli olmaz ki duyguları. Bu nedenle, yüzlerini görmek içime sıkıntı veriyor. Sıkıntıma onlar sebep oldu sanki. Hepsi de sanki hiçbir şey olmamış gibi rahatça yürüyor yolda. Karşıdan karşıya emin adımlarla geçiyorlar. Günlük yaşayışlarını sürdürüyorlar. Galiba yalnız ben yoruldum. Ve bu yorgunluğumu yaşamak zorundayım. 
        Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimsede uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. Bana acımayın. Ben kötüyüm; sizlere karşı kötü duygular besledim içimden. Beceriksizliğimden uygulayamadım kötü düşüncelerimi. Sizleri kıskandım, küçük gördüm, bayağı buldum: bana yapılmasını istemediğim kötülükleri sizlere yapmak istedim. Fırsat bulunca da yaptım. Dün gece rüyamda biri beni öldürdü. İçimin boşaldığını hissettim. Ben de ne işkenceler düşünmüşümdür bana kötülük edenler için. Beni de öldürmelerini istiyorum artık. Çünkü, artık olduğum gibi kalmaya dayanamıyorum. Yalnız, beni öldürürseniz kötülüklerim gene gizli kalacak. Onları bir sır gibi mezara götüreceğim: gene aldatacağım sizleri. Gelin, hep birlikte,önce yaşarken öldürelim beni. Aklıma geldiği zaman bile ürperdiğim yaşantılarımı ortaya koyalım: didik didik edelim. Ondan sonra ölümün bir anlamı olur benim için. Sizinde işinize yarar: benim gibilerden sakınırsınız bundan sonra. Hayır işinize yaramaz. Ortalıkta dolaşmanızdan, pek zarar görmüş bir durumunuz sezilmiyor. Belki de gizli gizli zehirlemişimdir sizleri. Gelin, hep birlikte yapalım şu işi: acımasız, soğukkanlı. Çiğ çiğ yenen bir şeyin, ne bileyim mesela bir deniz böceğinin, tam ağzınıza attığınız sırada bağırdığını düşünün: insanda iştah kalır mı? Bu nedenle,becerebildiğim kadar tatlı davranmaya çalışacağım. Bu, benim de işime geliyor. Neden mi? Zamanla anlarsınız, bir başlayalım da. Bu sabah uyandığım zaman, gecenin sıkıntısı göğsümden kalkmamıştı. Demek ölüm bu, diye düşünüyordum. Sabahları uyandığıma sevinemiyorum. Gecenin sıkıntısı, öğleye kadar sürdüğü için, sabahın verdiği diriliği yaşayamıyorum.Öğleden sonra da akşamın hüznü çöküyor...

                                                                           Oğuz Atay - Tutunamayanlar

You can't live on the edge all your life, Faith. Sooner or later, you have to jump.

duygularımız zamanın ötesindedir

milyarlarca kalbin çarpışı bile göz kırpmak kadar önemsiz senin için.
geçmişte sıkışıp kaldım, geleceğe hüzünlenirken.
bir zerre kadar yanlış hesaplamaya bile izin veremem.

hayallerimiz sonsuzluğa savrulurken,
beklediğimiz gelecek anlamsız ayrıcalıklara izin vermiş.
saatin kolları faniliği gösterdiğinde,
acımasız bir anlaşma yaptım, kapıyı kırmayı seçtim.

Şimdi her saniye farklı bir dünyanın kıyısında,
gülümsemeni korumak istiyorum.
sonra tekrar kayıtsızca başka bir zamanda aynısını yapacağım,
yalnız bir gözcü gibi.

hayatın gerektirdikleri ve bu anlamsız sınavlar bile,
sıkıntı çözemeyecek kadar komikler
aptal insanoğlu her şeyin hakimi gibi davranıp,
çocukça fikirlerini savunurken kibirlerini yayıyor.

gökyüzünün ötesine ulaşan sonsuz aşk gibi hayalini kurduğumuz özgürlük bize gösteriyor ki
acımasız fanilik zamanın akmasına izin veriyor.
geleceği bile umursamadan bir karar verdim, kapıyı kırmayı seçtim.
verdiğim söz ve geçmişteki ışıltılı günler hiç yaşanmamış gibi davranamam
kalan numaralarımı zamanı kandırmak için kullanacağım.
yalnız bir gözcü gibi.