kendime yeterince güvendiğimde,
sahne bitti.
kaybedeceğimden emin olduğuda,
kazandım.
insanlara en ihtiyaç duyduğum anda,
yalnız kaldım.
gözyaşlarımı silmeyi öğrendiğimde,
ağlayacak bir omuz buldum.
nefret etme yeteneğimi mükemmelleştirdiğimde,
birisi beni sevmeye başladı.
şafağı beklerken uyuyakaldığımda,
güneş doğdu.
bu hayattır.
